Anlamanın tarif edilmezliği

Sana bunu anlatamam aslında.

Sert çarpıp çıktığın kapıya paşa paşa geri dönmek gibi... Kocaman şeyler konuşup nokta kadar hareket etmek gibi... Asla yapmam dediğin şeylerin başkahramanı olmak gibi..

Evet evet! Tam olarak tükürdüğünü yalamak, konuştuklarını susmak gibi...

Sana bunu anlatamam.

Kusuru acı çekende arayıp aynı acının içinde kendini bulmak gibi...

Küçümsediklerinin aslında dev olduklarının farkına varmak gibi...

Kendi zayıflıklarından bakışlarını kaçırırken bir anda göz göze gelmek gibi...

Anlamayı reddettiğin her şeyi anlamak gibi...

Hani o beylik laf vardır ya: anneni anlamak gibi...

Evet anlarsın... Tüm nedenleri, tüm sonuçları...

Anlamak, umutların yitirilmesi mi? Yoksa gerçekleri görüp gerçekçi adımlar atmak mıdır, anlamak?

Kabullenip yola daha temkinli devam etmek mi? Vazgeçip mecbur istikamete dönmek midir?

Yüksek katlı plazadan manzara seyrederken zemine inmek mi? Koşmadan önce ayakkabı bağcıklarını kontrol etmek mi?

Büyük heveslere yüz çevirip küçük zaferlerle yetinmek mi? Mücadeleye son verip hayatın getirdiklerine eyvallah çekmek mi?

Ayrılmak mı? Terk etmek mi?

Anlamaya başlamak sıradan olduğuna ikna olmak mıdır?

Bütün o kaybedenlere sonuna kadar hak vermek midir?

Bütün o istemedikleri hayat yaşayanların sessiz çığlıklarına kayıtsız kalmak mıdır?

Hayat böyle deyip olmaması gerekenlere göz yummak mıdır?

Hatta "Hayat zaten böyle olmalı" deyip tüm haksızlıklara alkış tutmak mıdır?

"Büyüyünce anlarsın" denilen her şeyi anladığının bilincine varmak, çocukluğunu kaybettiğinin farkında bile olmamak mıdır?

Biricikken herkes olmak mıdır?

Sana bunu anlatamam...

Ve umarım sen de hiçbir zaman anlamazsın...

#anlamak #öğrenmek #hayat #yaşam #koşmak