Sabah 5'e alarm kurmak

Admin
5 Şub 2017
1 dakikada okunur

Oturup konuşuyoruz arkadaşlarla…

Öyle fikirler çıkıyor ki kiminden, diyorum ki bunun üzerine gitsen yeni bir buluşa imza atacaksın… Öyle edebi bir konuşma yapıyor ki kimisi, yazsa bestseller kitap olur birkaç aya… Öyle bir yetenek var ki bazılarında, birazcık çalışsa büyük bir sanatçı yaratır kendisinden…

Sonra eve geçiyoruz… Saat sabah 5’e alarm kuruyor çoğumuz… Apar topar hazırlanıp kimimiz servisine biniyor, kimimiz otobüse… Sabah 8’den akşam bilmem kaça kadar sürecek bir mesai içine giriyoruz…

Ertesi gün yine bir araya geliyoruz… Büyük meseleler konuşuyoruz… Evrimden bahsediyoruz, insanın var oluşundan… İnsanlığın nereye gittiği, insanın nasıl bir şeye evrileceğinden… Dinlerden konuşuyoruz, inanç biçimlerinden… Siyasete de giriyoruz ama öyle parti eleştirisi kısırlığında değil, sistemler, dünya düzeni üzerine beyin fırtınası yapıyoruz…

Sonra sabah saat 5’e alarm kuruyor çoğumuz… Nefret ederek, lanet okuyarak uyanıp gidiyoruz işimize…

Dün insanın var oluşu üzerine fikirler geliştiren, masa başında oturmuş doların inişini çıkışını takip ederek saçma bir ürünün alım satımıyla ilgili projeler üretmeye çalışıyor…

İnsanlığın nasıl daha ileri düzeye çıkabileceğine ilişkin tezler öne süren, hayatında buna hiç kafa yormamış, tek derdi akşam dizisini kaçırmamak olan bir yöneticinin emirlerini yerine getirerek geçiriyor gününü…

Dünyanın nasıl kurtulacağına dair tespitleri olan, plaza dilinde konuşan insanlarla şirketin nasıl daha büyüyebileceğine yönelik gün boyu süren toplantılar yapıyor…

Sonra yine toplanıyoruz…

“Ben bu işten çok sıkıldım…” “İş yerindeki insanlarla anlaşamıyorum...” “Hayat çok anlamsız gelmeye başladı…” “Nasıl olacak insanın kurtuluşu?” Konuşmayı çok da uzatamıyoruz… E malum sabah işe gidilecek…