Kurtuluş çocuk olmakta

Ne zaman vazgeçtim çocuk olmaktan?

O mu benden kaçtı, ben mi onu bıraktım?

Yoksa kayıp mı ettim onu?

Çocukken tüm eşyaların canlı olduğunu sanırdım. Koltuğa oturmadan önce ondan izin aldığımı hatırlıyorum mesela. O kadar gerçek ve o kadar olağandı ki benim için... Şimdi böyle olağanüstü bir şeye inanmanın nasıl hissettirdiğini bile hatırlamıyorum. Ne zaman cansız olduklarını anladım? Ne zaman konuşmaktan vazgeçtim eşyalarla?

Ne zaman vazgeçtim çocuk olmaktan?

İsteklerimi tanrıya sanki arkadaşımla konuşuyormuş gibi söyleyip gerçekleşeceğine emin olmaktan? Annemin "Çocukların duaları kabul olur" dediğinde emin olmuştum belki de buna... Sohbet ediyordum tanrıyla ve onun beni dinlerken gülümsediğini görüyordum, cevap verdiğini duyuyordum. Ne kadar da gerçekti... Ona mektup yazıp cevap vermesini beklemek... Yazdığım mektuba her gün bakıp altında tanrının yazacağı notu aramak... Biliyordum; yazacaktı bir gün, emindim... Ne zaman vazgeçtim o mektubu kontrol etmekten? Ne zaman yitirdim cevap geleceğine olan inancımı? Ne zaman beni sadece dinlediğine değil, duyduğuna bile inanmaktan vazgeçtim?

Çizgi film izlemeyi ne zaman bıraktım? Sabahın köründe herkes uyuyorken keyifle uyanıp çizgi film izlemeyi... Şirinler’in aslında hiç var olmadıklarını ne zaman anladım? Mutlu sonla biten masalların tamamen kurgu olduğuyla ne zaman yüzleştim? Annemin bana aldığı çocuk kitaplarını büyük bir hevesle okumayı ne zaman bıraktım? O resimlerle dolu rengârenk sayfaları çevirirken kırışmamasına özen göstermeyi... Kırışırsa halının altına koyup düzeltmeyi... Annem bana çocuk kitapları almayı ne zaman bıraktı?

İlk duyduğuma düşünmeden inanmayı, yeni tanıştığıma sorgulamadan güvenmeyi ne zaman bıraktım? Her yaştan insanla; hayvanla, bitkiyle hatta cansız varlıklarla bile arkadaş olabilmeyi... Oyun oynadığım o son gün ne zamandı?

İyilerin her zaman kazanacağına olan inancımı ne ara yitirdim? Ne ara gerçekler hayallerimden üstün gelmeye başladı? Ne zaman hayal kurmak romantiklik oldu, çok iyi olmak aptallık? Sevmek için sebep aramaya ne zaman başladım?

Çocukluktan gelen doğaüstü yeteneklerim ne zaman körelmeye başladı? Mucizelere olan inancımı ne ara kaybettim? Umutlarım ne zaman yok olup gitti elimden?

Çocukken ben; bendim, şimdi nasıl da herkesim... Büyümek kirlenmekti, masumiyeti yitirmekti. Ve fakat büyümek çemberde kalabilmekti. Çemberin içinde olmaya ne zaman karar verdim?

Çocukluğum bana küstü, kaçtı benden... Koşsam yakalar mıyım? Bulabilir miyim onu? Çok uzaklaşmış mıdır? Bir daha bırakmayacağıma söz versem döner mi? Koyun çiçeği yedi mi yoksa hala bir şansı var mı çiçeğin?

Kurtuluş çocuk olmakta...

Benim kurtuluşum...

İnsanın kurtuluşu...

Dünyanın kurtuluşu...

#büyümek #insan #çocuk #kurtuluş #masal #masumiyet #mucize #tanrı #tanrıyamektup #tanrıylasohbet #umut #çizgifilm #çocukluk #şirinler