Hastanede
- Admin
- 19 Eki 2016
- 1 dakikada okunur

Ciddi bir göz ameliyatına girdi.
Ablamla çıkmasını bekliyoruz.
Hasta bakıcı ameliyathaneden sedyeyle odaya getiriyor...
Ameliyat bitmiş.
Narkozun etkisinde, bilinci pek yerinde değil...
"Nasıl oldun baba? Ağrın var mı?" gibi sorular...
Net cevap veremiyor.
Yarı uykulu "İyiyim" diyor gülerek.
O sırada bir şey söylüyor. Anlamıyoruz.
"Ne dedin baba?".
Tekrar söylüyor.
"Abiye bahşiş vermeyi unutmayın" deyip uyumaya devam ediyor.
Yutkunuyorum belli etmeden.
Nedense bir insanın o anda aklına bunu getirmesi duygulandırıyor beni...
Ablamla gülüşüp telaşla çantadan para çıkarıyoruz.
Hasta bakıcı gidiyor...
Başka hastalar gelip gidiyor...
Hastane ameliyat olan ve olacak hastalarla dolu...
Kimse ameliyat olmasın diyorum içimden...
Hatta kimse hasta olmasın...
Hatta ve hatta kimse ölmesin, ölüm diye bir şey olmasın...
Pofff... Valla şu hayat kuralları hiç bana göre değil...
Comments